Znowu zabraliśmy się za sprawdzanie rachunków. Poważni ludzie analizują, w ile godzin Rosja jest w stanie zająć Estonię i czy nas to dotyczy, ale my rozliczamy delegację.
Ponieważ jednak lepiej jest zacząć od sum znaczących, rozpatrzmy kuriozalny przypadek byłego prezydenta, który rzutem na taśmę wynajął sobie mieszkanie na koszt podatnika. A przynajmniej na koszt swojego następcy.
W drugim mieszkaniu mieszka syn. Byłoby nieludzkie zakłócać mu spokój. W końcu każdy obywatel ma prawo do spokojnego mieszkania, prezydencki syn również. Co prawda nie każdy obywatel to mieszkanie ma, ale gdyby miał...
Zajmijmy się mieszkaniem pierwszym. Prezydent (już ex) wynajął je na dziesięć lat firmie. Nie widziałem faktur, ale załóżmy roboczo, że po obu stronach nie mamy do czynienia z idiotami. Gdybym szukał taniego lokalu, niekoniecznie wynajmowałbym go od prezydenta. A jeśli już, to sympatia władcy byłaby mi więcej warta, niż targowanie się o te parę groszy. Niczego więcej nie sugeruję, ale zdziwiłoby mnie, gdyby czynsz był poniżej cen rynkowych. Wobec czego ob. Komorowski od pięciu lat czerpie zyski z wynajmu mieszkania i będzie je czerpał jeszcze przez lat pięć. Może więc nawet bez straty wynająć mieszkanie dwukrotnie droższe. Wybrał jednak łączność (finansową) z rodakami.
I co z tym zrobić? Pewnie mógł to zrobić, więc skorzystał z okazji. W przypadku Dudy oczekuje się, że przy każdym wydatku zastanowi się, czy powinien rozliczać, choćby prawo na to pozwalało. Ale Duda obiecał być czysty. Komorowski niczego takiego nie obiecywał, więc żadnej obietnicy nie złamał. Ale kogo wolimy?
